Lake Tekapo en the Church of the Good Shephard, dan naar Akaroa

9 december 2017 - Akaroa, Nieuw-Zeeland

Vrijdag 8 december verlaten we Twizel en rijden richting Lake Tekapo. Voordat we het dorpje uitrijden moet er eerst nog een wat diesel worden bijgegooid. Maar voltanken doen we niet meer. We zijn aan onze laatste vijf dagen Nieuw Zeeland bezig en dat brengt ook gedachten met zich mee over wat nog wel en wat niet meer aan te schaffen. Aangezien we de camper niet af getankt hoeven in te leveren, zorgen we dat we voldoende brandstof hebben, maar we gaan Britz niet sponsoren. Dat hebben we al voldoende gedaan vind ik. Zo’n 70 dagen camperhuur vind ik toch een mooie afname en dus genoeg eurootjes c.q. dollars. Zo lopen we ook de supermarkt nu met andere gedachten in. Wat hebben we nog nodig en hoeveel dan? Rekenen en inschatten….

Dat brengt me dan ook meteen tot de gedachte dat er bijna een einde aan de reis komt. “Hoezo einde aan de reis?”, zal je misschien denken. En toch voelt het een beetje zo. Al weet ik donders goed dat we nog naar twee machtige plekken op de wereld gaan na Nieuw Zeeland. Het afsluiten van twee hele dikke maanden ‘camperen’ in twee schitterende  landen, voelt een beetje melancholisch. Het voelt een beetje als afscheid nemen, als afsluiten, als ‘gaan we hier ooit nog weer komen?’ Hoe dan ook, dergelijke gedachten zijn er vandaag toch een aantal keren geweest.

Ook als we vanaf Twizel naar Lake Tekapo rijden en eerst nog een tijdje Mount Cook kunnen zien. We zien deze majestueuze berg van steeds verder weg en we zien hem ook in flink veel bewolking. Wat hebben we gisteren goed getimed zeg! Zo helder als het gisteren was en zo’n goed zicht op deze Aoraki! Daar is vandaag maar bar weinig van over. Op een gegeven moment raakt Mount Cook uit het zicht en we genieten nog zeker van alle besneeuwde toppen in de omgeving. Na een klein uur komt Lake Tekapo in zicht. We stoppen op een plek, waarvan we denken dat je mooi uitzicht hebt. En dat heb je zeker! Schitterend blauw water, besneeuwde bergen in de verte, Lupine velden aan de oevers, geweldig! En toch…… Wat ons allebei stoort hier is dat er speedboten en jetski’s op het meer rondsjezen. Er wordt gewaterskied, er wordt door mensen op grote banden achter snelle boten gevaren….. Op een of andere manier past voor mij dergelijk vermaak hier niet bij het serene van dit prachtige natuurschoon. Let wel, ik gun een ieder zijn of haar vermaak. Maar vraag je mij persoonlijk naar mijn voorkeur?

We zijn iets doorgereden naar het centrum van het dorpje Lake Tekapo, want ja, dat bestaat ook. Er bevinden zich naast een Visitor Centre en een supermarkt, vooral cafés, restaurants, souvenirwinkels en shops waar je diverse attracties kan boeken. We hebben er even rond gekeken, maar zijn vooral ook even verder doorgelopen naar een beroemde kerk. Eigenlijk moet ik zeggen, een heel beroemd kerkje, want klein is het. Ik denk dat het qua oppervlakte net de 30 vierkante meter zal halen. Maar vanwege de ligging aan de oever van Lake Tekapo en de naam ‘The Church of the Good Shepherd’ is het over de hele wereld bekend. En als we naartoe lopen blijkt dat we er niet alleen zijn. ik denk dat de mensen die er rond lopen de kerk zeker vijf keer zouden kunnen vullen. En binnen blijkt ook nog eens een flinke groep kinderen te zijn. Ze gingen na het zingen de kerk uit. Daarna was er gelegenheid voor andere mensen om naar binnen te gaan. Ik moet zeggen dat binnenkant minder indruk op me maakte, maar dat het vooral de ligging is die het plaatje mooi maakt.

Nog 100 meter verderop staat een beeld van een hond. Dat is een eerbetoon aan alle schaapshonden, zonder wie het land en de schapen niet zo goed zouden kunnen worden onderhouden. Mooi idee en mooi gebaar.

Na een lunch aan de oevers van het meer zijn we doorgereden. Tegen half vier hadden we allebei zoiets van ‘zullen we een camping zoeken?’ En nog geen tien minuten later zijn we in een heel erg klein dorpje Mount Summers op een heerlijk klein campinkje aanbeland. Slechts zeven powered sites, waarvan er inclusief die van ons tot op heden (17.30 uur) slechts twee bezet zijn. Rust, ruimte, relaxen. Geen wifi, dus geen verhaal en foto’s op de blog. Wel schrijven, zodat het er een van de aankomende dagen op gezet kan worden. Prima zo!

Zaterdag 9 december. We rijden vanaf de camping in Mount Somers in de richting van Christchurch en Akaroa. Voordat we daar aankomen stoppen we eerst in het stadje Methven. Niet veel bijzonders, maar wel voldoende voor wat diesel, wat boodschapjes, een kop koffie en wat informatie bij het Visitor Centre. De informatie die we willen hebben is de ligging van een gebied op zo’n kwartier rijden. In dat gebied moeten veel Rododendrons staan en volgens de informatie gevende partij ook nog eens flink bloeiend. Nou, er staan inderdaad heel veel Rododendrons, maar bloeien doen ze bijna niet meer. Daarvoor zijn we te laat in het seizoen, zo blijkt. Helaas pindakaas, too bad sandwichspread. Een kleine illusie armer, maar weer heel veel fijne stof rijker (we mochten weer een stuk gravelweg rijden….) rijden we door. Maar goed ook, want mijn hooikoorts begint vormen aan te nemen die ik niet prettig vind. Zonder het fijne stof gaat dat een stuk relaxter.

Via de Rakaia Gorge, een mooie kloof, komen we steeds verder in de richting van Banks Peninsula. Een schiereiland dat achter Christchurch ligt en waar we de laatste nachten in Nieuw Zeeland op een camping in Akaroa door zullen brengen. Daarna nog wel een heel kort nachtje in een hotel, maar qua camper is het dinsdag gedaan.

Banks Peninsula is prachtig. Dat wisten we al, maar nu zien we ook nog eens wat we zes jaar geleden hebben gemist als gevolg van een dag heel slecht weer en een dag wat minder weer. Nu straalt de zon op de baai en omdat wij de weg bovenlangs volgen, zien we het water in de baai prachtig azuurblauw kleuren. Zes jaar geleden reden we deze weg in een volledig dicht wolkendek en was het gewoonweg heel spannend om te rijden. Een soort dikke mist op een bochtige bergweg. Niet leuk toen, maar nu….. Het is de ene OOOO na de andere en het ‘moet je daar eens kijken’ en ‘heb je dat ook al gezien?’…. Het houdt niet op. Tot we bij Akaroa komen en zien hoe toeristisch het hier is. Ook dat wisten we, maar vanwege het weer en ook vanwege een in de baai afgemeerd cruiseschip, is het druk. Maar ook wel weer gezellig druk. En de camping, ja die kennen we nog. We hebben prachtig uitzicht en kijken vanaf onze plek zo op de baai. Het is prachtig. En dan te bedenken dat we hier nog drie nachten blijven! Genoeg om nog te gaan zien en ontdekken hier. Mooi vooruitzicht. En een mooi voor-uitzicht, want de uitzicht? Daar krijg ik bijna geen genoeg van. Ook ’s avonds niet….

Foto’s

3 Reacties

  1. Monique Fetlaar:
    9 december 2017
    Weer een prachtig verhaal! Geniet er nog maar lekker van. Liefs uit een besneeuwd Nederland. Xxx
  2. Bart:
    9 december 2017
    Was weer mooi verhaal moet straks nog afkicken als jullie terug zijn 🤣🤣😘😘
  3. Es:
    11 december 2017
    Fantastisch en wat gaaf dat jullie de route nu in z'n volle glorie hebben kunnen zien 😄😄