Nugget Point, een beetje Dunedin en daarna Otago Peninsula

Het was een beetje een vreemde zondag. Prachtig weer? Check! Camper in orde? Check! Marion in orde? Eerst even niet. Ogen doen zeer en vermoedelijk is er iets van de repellent tegen de muggen en zandvlooien in gekomen. Ogen schoonmaken, ogen uitwassen, ogen weer OK. Check! Marc in orde? Eerst even niet. De hooikoorts steekt even flink de kop op. Jeukende ogen, niezen, gesnotter, niet leuk dus. Prevalin heb ik gelukkig bij me, dus tabletje, neusspray en oogdruppels in en als de hele rataplan even later z’n werk doet, Check! Daar gaan we dan maar weer.

Eerst rijden we nog even naar Nugget Point, iets verder dan de plaats waar we gisteravond de Yellow Eyed Penguins hebben gezien. Daar op Nugget Point kijk je vanaf de rotsen weer op een prachtige baai uit en als je richting vuurtoren loopt, dan bestaat de kans dat je seals kan zien zwemmen en luieren, maar mogelijk ook dolfijnen kan spotten, diverse grote zeevogels en als je heel veel mazzel hebt zelfs zeeolifanten. Die laatste mazzel hebben we niet. We zien wel weer een heleboel seals en zelfs een hele grote, bijna witte, maar vreselijk luie zeeleeuw.

Vanaf Nugget Point rijden we richting Dunedin, de meest ‘Engelse’ stad van Nieuw Zeeland. In het verleden was Nieuw Zeeland een kolonie van Groot Brittannië, vandaar dat er nog veel Engelse invloeden terug te vinden zijn. Vooral in Dunedin dus, zo is ons verteld. Van zes jaar geleden weten we nog dat vooral het mooie stationsgebouw erg Engels aandoet. Maar om dat op een mooie manier op de foto te krijgen, vinden wij dat er niet een hele kolonne aan bussen voor hoort te staan. Aangezien dat lange tijd wel zo was, hebben we er slechts een foto van gemaakt. Gezichtsvervuiling noemen we het maar voor het gemak. Verder moeten we zeggen dat Dunedin als stad tegenvalt, vergeleken met de lovende woorden die we in informatie terugvinden. We hebben er een ruim een uur gelopen en kregen er geen warm gevoel bij. En ja, dan zijn we gelukkig heel eensgezind, hup, de stad uit en de natuur in!

Aan de rand van Dunedin en bij het begin van de weg naar Otago Peninsula staat een zestal hele grote betonnen kiezen. Het waarom hiervan is vast en zeker ergens te vinden, maar bij vinden ze vooral leuk als groepje beeldende kunstvormen. En met een tandtechnicus in de familie, kiezen we ervoor om deze kiezen te kronen tot een mooi plaatje. Hiermee maken we een brug naar ons volgende doel, het Otago Peninsula, waar we in ieder geval naar de Albatros kolonie willen. Er voeren twee hoofdwegen over het schiereiland, een kronkelt helemaal langs de kust, de ander voert bovenlangs. De kustweg geeft je geen kans om harder dan 50 te rijden, anders rij je tegen de rotsen aan of lig je binnen no time in de plomp. Maar deze weg nemen we wel en als we terug gaan, doen we dat bovenlangs. Hele mooie uitzichten over het water en langs de weg kleine dorpjes waar huizen te koop staan op plekjes waar je alleen maar van kan dromen. Ongeveer halverwege de kronkelende weg is er een afslag naar Larnach Castle. Dit is het enige kasteel van Nieuw Zeeland. Tja, en als we er toch in de buurt zijn. We kronkelen drie kilometer bergeweg op en komen bij het toegangshek naar het kasteel. En wat denk je? Daar waar in Nieuw Zeeland heel veel zaken acceptabele toegangsprijzen kennen, vragen ze hier 32 dollar per persoon om de buitenkant van het kasteel en de tuin te mogen zien. Dacht het niet! We zijn gewoon weer omgedraaid. Als we dan toch geld uit moeten geven, dan liever aan iets wat we echt graag willen.

We kronkelen de bergweg weer drie kilometer naar beneden en na ongeveer een kwartier komen we in Portobello aan. De naam van het plaatsje klinkt voor ons erg Italiaans, maar op een of andere manier pas het hier wel bij. Een heel klein dorpje, maar het gaat ons erom dat hier een camping is. En op die camping stonden we zes jaar geleden ook. Het is overigens de enige camping op Otago Peninsula en we willen vanaf hier de Albatros kolonie gaan bezoeken, maar ook niet teveel tijd meer kwijt zijn aan het vinden van een passende camping en er nog naartoe rijden. Zes jaar geleden beviel het goed, dus waarom zou het nu anders zijn? En eigenlijk zijn we helemaal niet van het elke keer een zelfde plekje bezoeken, maar nu konden we op exact dezelfde plaats staan. Naar ons idee het mooiste plekje, met uitzicht over een deel van de omgeving en lekker afgezonderd van een groot deel van de rest van de camping. Lekker rustig. Geboekt, naar de plaats gereden en wat denk je dat er dan eerst gaat gebeuren? Juist, koffie! En nu lijkt het alsof ik een enorme koffiejunk ben, maar als ik je nu vertel dat ik voor onze reis meestal wel zes bakkies weg slurpte, maar nu meestal maar drie, dan doe ik het toch netjes? Vind ik zelf in ieder geval wel.

Na de koffie rijden we naar de Albatros kolonie, natuurlijk in de hoop die vliegende kanjers meteen te zien. Het Albatros informatie centrum is vergeleken met zes jaar geleden uitgebreid en de prijzen voor een gegidste tour liegen er ook niet om. We nemen de informatie ter plaatse voor kennisgeving aan en hopen dat we deze ‘vleugels met een lijfje ertussen’ gewoon vanzelf buiten zien vliegen. We zien heel veel Zeemeeuwen, ook hele grote, veel andere vogels, maar geen Albatros. We proberen verschillende plekjes, maar nee hoor, ze laten zich niet zien. En wie zegt ons dat we ze wel vliegend zouden zien tijdens een tour? Ik hoef ze niet zo nodig op een nest te zien zitten, nee, deze vogels met een spanwijdte van wel bijna maximaal drie meter, de horen boven me in de lucht te hangen. Maar het blijft natuur en die laat zich niet sturen in dit geval.

Iets verderop is een gravelweg met een toegangshek. Dit leidt tot het een kilometer verderop geleden Natures Wonders. Er staat niet dat het verboden is om in te rijden, wel dat het verboden is om in te lopen. Vreemd en nieuwsgierig makend. Wij rijden dan natuurlijk naar boven en vooral, omdat we hopen dan nog meer kans op een vliegende Albatros te maken. Die laatste zien we niet, maar we komen bij een café, annex shop aan. En daar staat een tweetal mannen van de organisatie Natures Wonders. We komen aan de praat en om een lang verhaal kort te maken, we hebben een tour van een uur gehad met een gids. Het is allemaal privé terrein en daar zijn we in een soort supersterk terreinwagentje rondgereden. Het karretje is een soort mix tussen een quad, een golfkarretje en een tank. Ja echt! Het heet een Argo, wordt in Canada gemaakt en rijdt ons over en door een terrein, waarin volgens mij elke 4-wheeldrive zich zou vastrijden. Alleen dat was al een hele leuke ervaring. Maar waar het werkelijk om ging; we hebben binnen een uur prachtig zicht gehad en genoten van Seals met enkele nog maar zes dagen jonkies. En van Yellow Eyed Penguins. En van Little Blue Penguins. En van schitterende vergezichten over de rondom liggende baaien. Dat de Yellow Eyed Penguins zeldzaam zijn in Nieuw Zeeland was me al bekend, het schijnt zelfs de zeldzaamste diersoort in het land te zijn. Maar volgens onze gids is het meer en meer de zeldzaamste soort in de wereld aan het worden. Hier in deze baai komen ze gelukkig nog regelmatig voor, maar wel in steeds mindere mate. Wij hadden het geluk om er vandaag vier tegelijk op het strand te zien. Schitterend!

Kortom, dit was een geweldige tour. En met de uitleg van onze gids Darren erbij, maakte het dit tot een superervaring. Men laat hier de natuur de natuur. Gaat er een Seal dood? Dan laat men de natuur zijn werk doen. Zo worden de Seals die geluk hebben maximaal 12 jaar oud. Maar slechts 25 procent van de populatie behoort tot de gelukkigen die volwassen worden. Er zwemmen heel veel en verschillende soorten gevaarlijke Haaien hier in de omgeving en die houden wel van een zeehondje. Maar er komen soms ook Orka’s voorbij en nog geen vier weken geleden heeft er zo’n gigantische zwart-witte jongen met een van zijn vinnen een Zeehond van de rots gemept en tot zijn maaltje gemaakt. Dit is hier de gang van zaken in de natuur en heel bewust laat men dit zo. Geen bemoeienis van regering en geen regels en wetten die gemaakt zijn om de natuur te manipuleren. Ik ben hier heel blij mee en kan hier alleen maar van genieten en nagenieten.