Shete Boca National Park en Grote Knip

4 januari 2018 - Willemstad, Curaçao

Donderdag 4 januari, weer een prachtige dag. Tijdens al onze eerdere bezoeken aan Curaçao is er een soort traditie ontstaan; een bezoek brengen aan Shete Boca National Park. En dan vooral Boca Pistol. Dit nationale park is aan de noordkant van het eiland gelegen en die kant is qua kustlijn ontzettend ruw vergeleken met de zuidkant. Dat heeft een spectaculair effect; de zee beukt op de rotsen en zorgt daardoor al eeuwenlang voor een slijtend proces van het gesteente. Daardoor zijn ook de vier ‘Boca’s’ ontstaan die het Shete Boca NP vormen. Het is ook bekend vanwege de schildpadden die er moeten leven. Maar in die 14 jaar waarin ik hier nu twaalf keer ben geweest heb ik hier in het nationaal park nog nooit een schildpad gezien. Geeft niet, daar hebben we gelukkig ook andere mooie plekjes voor.

Maar voor de Boca’s komen we graag weer hier. Toen ik in 2004 hier voor het allereerst kwam, was ik zodanig onder de indruk van Boca Pistol dat ik naar Marion toen een uitspraak heb gedaan; ‘’ Als je mij overleeft mag je hier mijn as wel uitstrooien”. Dat leek haar niet zo’n goed idee, maar deze prachtige plek op Curaçao blijft een enorm aantrekkingskracht op me uitoefenen. De golven komen hier met veel kracht een vrij nauwe kloof in rollen en dan knallen ze echt met een enorme power op de achterwand van de kloof. Sommige golven geven dan een soort knal alsof het een pistoolschot is. Zo is de naam dus ook ontstaan. Als je dit op foto ziet is het al indrukwekkend, maar met het geluid en het gevoel erbij…. Wauw! De overige Boca’s, Tabla, Wandomi en Kalki hebben we eerst bekeken. Het lekkerste hebben we voor het laatst bewaard.

Vanaf Shete Boca is het maar even rijden naar Westpunt. Daar hebben we even een paar foto’s geschoten, ook van de hoge rotspunt waar mensen vanaf springen en duiken, zo de zee in. En ja, wij hebben ook een aantal van die zotten in de familie die hier vanaf gesprongen zijn. Of niet Tim en Jos?

Daarna zijn we doorgereden naar een strand waarvan menigeen zal zeggen dat dit een echt voorbeeld is van een Caraïbisch of tropisch strand. Blauwe zee, wit zand, met riet bedekte parasols… Maar ook hier heeft de toeristische sector nadrukkelijk aan de deur geklopt. In 2004 kwamen we hier voor het eerst en toen waren er geen strandstoelen, geen ligbedden, geen stoffen parasols, geen snorkelverhuur, geen restaurantje, weinig bezoekers….. En nu? Errug druk! Maar we hebben er toch een heerlijke middag door gebracht. Even zonnen, zwemmen, snorkelen, lezen, voor we vertrekken nog een lekkere smoothie en we kunnen er weer helemaal tegen.

Morgen is de laatste dag die wel volledig naar eigen behoefte kunnen besteden hier op Curaçao. Zoals we er nu over denken gaan we nog een keer naar Playa Lagun. En dan zaterdag de huurauto wassen en stofzuigen, naar DeliFrance met zijn zessen om te ontbijten, Tom zijn wekelijkse boodschappen doen, de huurauto inleveren en ’s avonds nog even weg met Tom, maar waarheen is voor hem nog een verrassing. En ’s middags? Dat zien we nog wel, maar in ieder geval zal de reistas weer zover mogelijk moeten worden ingepakt. Zondagochtend moeten we al om half zeven op Hato Airport zijn, want om half negen vliegen we naar Miami. Vrijdag wordt het allerlaatste Curaçaose stranddagje voor me. En daar wil ik nog graag optimaal van genieten.

Foto’s

2 Reacties

  1. Bart:
    5 januari 2018
    Mooi verhaal weer ik wens jullie nog een paar fijne dagen miami en london een geweldige reis en tot gauw weer ziens xxx
  2. Monique Fetlaar:
    7 januari 2018
    Heerlijk om allemaal te lezen. Geniet nog even en voor straks een hele goede reis terug. Xxx