The Bay of Islands, Noordereiland

Het is zondag 5 november en als we wakker worden is het droog en aangenaam buiten. Het is weer om de piepkes er weer af te ritsen. Heerlijk dat dit weer kan zonder meteen kippenvel en koude rillingen te krijgen. Gewoon in T-shirt en korte broek, zo hoort dat!

Planning is om noordwaarts te gaan, richting The Bay of Islands. Volgens een informatief boek over Nieuw Zeeland dat we bij ons hebben, zou deze omgeving de bakermat van het land zijn. Maori legendes, westerse geschiedenis, het loopt allemaal door elkaar. Feit is dat de omgeving prachtig is. Maar hoe verder we noordwaarts kijken, hoe somberder de lucht. Grijs, grauw en somber, helaas voor ons. Maar zolang het droog is….. We laten ons niet ontmoedigen.

We pakken vanaf Whangaparoa de zogenaamde scenic drive, de mooie kustroute. Die heeft de prachtige naam Twin Coast Discovery Highway. En het voert ons langs en door dorpjes en steden met namen met een Maori oorsprong. Om er maar eens wat te noemen; Orewa, Te Hana, Mangawhai, Whangarei, Tutukaka, Kawakawa en de plaats waar we nu op de camping staan Paihia. Als ik al die namen achter elkaar op schrijf heb ik helemaal niet het idee dat we in een Engelstalig land zijn. Maar wat maakt het uit? We rijden door een hele mooie omgeving en opnieuw verbazen we ons over de natuur. Het verandert zo snel hier. Om elke bocht kan je weer verrast worden door een ander landschap. Van heuvelachtig en glooiend, naar hogere bergen en ruwe rotsen, vervolgens is het ineens weer heel vlak. En de diversiteit aan planten, bomen en struiken met al hun verschillende kleuren. Vele soorten groen, maar geel, oranje, rood, bruin en mengelmoesjes daarvan, het is er allemaal.

Iets wat ik er voor vandaag toch even wil uitlichten; the Whangarei Falls. Die watervallen zijn niet uitgebreid aangegeven en toegelicht in de toeristische informatie over het hele land en Noordereiland. Maar hier in de buurt van de stad Whangarei is het wel aangegeven als een toeristische attractie. En als we er zijn aangekomen; terecht! Verrassend dat deze waterval zo aan de rand van de stad er zo schitterend bij ligt. Een enorme plas water valt, nee dendert, naar beneden en het gezicht van zowel de bovenkant als de onderkant is erg mooi. Blij dat we dit in ieder geval nog even mee pakken.

Het mooie voor ons is, is dat we nu in een compleet nieuwe omgeving komen. In 2011 waren we vier weken in Nieuw Zeeland, maar we zijn nauwelijks noordelijker dan Auckland geweest. Daar brengen we nu verandering in. We zitten nu al 250 kilometer boven die  stad en zullen over enkele dagen in het uiterste noorden van het land en het Noordereiland zijn. Cape Reinga en North Cape, maar dat komt later. Eerst nog genieten van de mooie omgeving waar we nu zijn, The Bay of Islands. We zijn hier op de camping wat informatie aan het doorlezen geweest en komen tot de conclusie dat we naar alle waarschijnlijkheid een ontzettend goede en mooie indruk zullen krijgen als we het water op gaan. Als het weer wordt wat er verwacht wordt (een klein beetje bewolkt, meer zon en een aangename 20 a 21 graden), dan gaan we morgen een boottocht maken. Grote kans dat er weer Dolfijnen gespot kunnen worden en we varen dan ook door The Bay of Islands richting The Hole in the Rock. Hopelijk zit het allemaal mee morgen, dan kan ik daar meer over vertellen en volgen er vast en zeker ook weer mooie plaatjes.

Maandag 6 november en ik durf met een gerust hart te zeggen dat het een Blue Monday was. Superblue eigenlijk!

Allereerst, heel veel blauw in de lucht. En de zon is er vanaf het moment dat we wakker worden. De baai waar we vanuit de camper uitkijken staat nu weer vol met water als gevolg van het kerende getij. De zon op het gladde water is een supermooi gezicht. Geweldig mooie start dus.

Dan het tweede ‘blauw’, de kleur van Fullers Great Sights, de organisatie die de cruises en tours door de Bay of Islands organiseert en uitvoer. En vervolgens is het derde ‘blauw’ aan de beurt; de zee. Combineer je die drie items met de bijbehorende diversiteit aan kleuren blauw, dan heb je de ervaring van je leven. Wat een geweldige tocht. Volop met je kop in de zon en wind, het landschap en de eilanden waar we tussendoor varen, de steeds weer wisselende maar altijd prachtige kleuren van de zee, het is weer dat ‘Yes!!!!’ gevoel. En dat gevoel werd nog sterker.

We waren ongeveer een half uur onderweg toen er ineens een paar rugvinnen boven het wateroppervlak uitstaken. Dolfijnen gespot. De kapitein had van tevoren aangegeven graag te willen weten als er wat gespot werden door een van de passagiers, dus als het dan raak is, dan voldoen we graag aan dat verzoek. Maar met 126 man aan boord loop je dan wel het risico dat iedereen aan dezelfde kant van de boot gaat staan en dat je daardoor nauwelijks de dieren ziet. Gelukkig is deze Dolphin Seeker een catamaran met veel viewing mogelijkheden. Boven op het dek kan je 360 graden kijken. Het tussendek biedt alleen aan de achterkant en zijkant mogelijkheden en helemaal op het onderste dek kan je achter en voor kijken. De boot is er dus goed op afgestemd, maar het zegt meteen ook iets over het aantal mensen dat er tegelijk op kan. Al je dan Dolfijnen wil zien en fotograferen, dan moet je wel net mazzel hebben op de juiste plek te staan. Anders moet je het hebben van de goodwill van medepassagiers, het draaien van de boot of geluk hebben dat de Dolfijnen juist even jouw kant op zwemmen. Maar we hebben ze goed kunnen zien en een aantal van die beestjes heeft nog even wat leuke capriolen uitgehaald. Publieksgekke dieren zullen we maar denken. Overigens waren deze dolfijnen volgens de kapitein Bottlenose Dolphins. Later zagen we op zee ook nog enkele Common Dolphins. Die hielden zich heel rustig, maar waren ook maar moeilijk vast te leggen op de foto. Daarvoor ging de zee op dat moment net iets teveel tekeer. Een stabiele camerahand zou dan nodig zijn en die heb ik blijkbaar onvoldoende op zo’n moment.

Het hoogtepunt kwam voor mij echter daarna. We zijn de Bay of Islands een stukje uitgevaren, want een kwartier varen langs de kust ligt een enorm rotseiland, genaamd The Hole in de rock. Het laat zich raden waarom die zo heet. Juist, er is een enorm gat in de rots, zo groot zelfs dat bij gunstige omstandigheden de Dolphin Seeker er doorheen kan varen naar de andere kant. En we hebben geluk gehad! De omstandigheden waren dusdanig dat de kapitein het aandurfde en hij liet zien over een stukje stuurmanskunst te beschikken. Wat een megamooie ervaring was dit! En zoals er ook Australië van die emotionerende momenten zijn geweest, zo was dit er voor mij ook weer een. Dankjewel Nieuw Zeeland, Koa Aoteoroa. Het gevoel terug te zijn is er al. En dat voelt o zo goed!