Niet eens jarig, maar wat een cadeautjes!

Onze laatste vakantieweek is aangebroken. En daar waar menigeen op de maandag moeite heeft om op te starten, daar hebben wij deze maandag vanaf het eerste moment als een cadeautje ontvangen.

We stonden al weer op tegelijk met Zonnemans, waardoor het aanzicht van de omgeving meteen weer super was. Vervolgens maken we alles klaar om weer te vertrekken en vlak voor we weg willen gaan, stopt er ineens een klein wit bestelwagentje naast onze camper. De deur gaat open en een klein Italiaans sprekend mannetje komt naar ons toe en vraagt vanachter zijn mondmasker; “Pane?” Euh, ja, we hebben al wel ontbeten, maar we zouden onderweg nog brood moeten gaan kopen. En als je toch een auto vol met vers brood hebt beste man, dan graag. En wat leuk dat de bakker hier nog met vers brood op de camping komt en het uitvent bij de campinggasten. Nostalgie!

Om 9.00 uur rijden we weg en we hebben het plan om eerst nog een mooie route door het oostelijke deel van het Parco Nazionale d’Abruzzo te rijden. Wat een geweldige keuze! De ‘oh’s’ en ‘ah’s’ en de ‘wat mooi hier’s’ vlogen weer met grote regelmaat onze beide bekkies uit. En wat kunnen we onszelf toch gelukkig prijzen dat we in deze rare tijd überhaupt nog op vakantie konden gaan en dan nog met onze eigen camper ook. En dan komen we in delen van Italië die door het grote toerisme een soort van vergeten zijn. Het is hier (gelukkig voor ons) heel rustig. Hier zien we maar heel weinig andere camperaars, campinggasten uit Nederland, Duitsland en andere landen waarvan we vaak in de toeristische gebieden veel bezoekers zien. Nee, hier niet. En dat vinden wij heerlijk. En dan vinden we het tegelijkertijd ook weer heel vreemd dat dit gebeurt. Het is zo’n geweldig mooi gebied.

Vanaf de camping zijn we na een klein uurtje weer op schitterende relatief kleine wegen. En opeens rijden we op zo’n 1200 meter boven de zeespiegel en zien we naast ons een dal helemaal wegvallen, doordat een wolkendek er als een zachte deken overheen ligt. Het ziet er niet alleen schitterend uit met die zon erop, de besneeuwde bergen op de achtergrond, alle herfstkleuren rondom ons. Maar het liefst zou je een duik op dat wolkendek nemen om er even heerlijk in te kunnen liggen. Utopia Hulzebos! Op een gegeven moment zien we een stuk onder ons wolken en iets verderop boven de bergen ook wolken. We bevinden ons dus als het ware tussen twee wolkenlagen. Heel apart!

Even later dalen we vrij snel richting de stad L’Aquila en dan moeten we door die wolken heen. En dan merken we meteen weer wat de zon voor effect heeft op de temperatuur, de kleuren, het zicht en de beleving. Wat een verschil! Maar gelukkig zien we een kwartier later Zonnemans weer terug en die blijft verder de hele weg bij ons.

Op de planning stond voor vandaag ook een bezoek aan de Cascata della Marmore, een waterval. En zoals ik al vaker verteld heb, dat vind ik over het algemeen erg mooi. Maar dan; als we er aan komen zien we meteen al dat het erg toeristisch is. Speciale parkeerplaatsen (erg grote) voor auto’s, voor bussen en zelfs voor campers. Prachtig, dat laatste, maar als je dan 10 euro moet afrekenen als je alleen maar even parkeren wil om naar die waterval te gaan kijken… En dan de toegang naar de Cascata zelf; 10 euro per persoon alstublieft… Wat een dieven! Maar ja, we zijn hier speciaal heen gereden en verder hebben we deze hele vakantie nog niets gedaan wat entreegeld heeft gekost, dus laten we eens gek doen.

De Cascata della Marmore heeft iets aparts; hij wordt gemanipuleerd. Een aantal keren per dag wordt er ergens boven een soort sluis open getrokken en dan valt er ineens veel meer water dan normaal naar beneden. Dan vult zich onderin een bassin en dan spat het water niet alleen op, je krijgt een enorm bruisgordijn. Dan is een regenjasje niet overbodig. En op meerdere plekken waag ik mijn camera er dan niet aan om een foto te maken. Dat overleeft dat apparaat echt niet, zo’n grote bruisdouche. Maar het uitzicht is wel mooi hoor.

Daarna reizen we door. Ons einddoel voor vandaag is een camping aan het Lago Trasimeno, even voorbij Perugia. Camping Kursaal in Passignano sul Trasimeno om precies te zijn. We zijn er om half 6 en een kwartier later zijn we ingecheckt en staan vlak bij het water. Vanuit de camper kunnen we zo op het meer kijken. Een aangezien we inmiddels in de tweede helft van oktober zitten, gaat de zon ook vroeg onder. We hebben schitterende oranje en rode luchten gezien en dit waren regelrechte presentjes.

En als je dan denkt dat je alles hebt gehad voor vandaag, komt er als klap op de vuurpijl ineens een bever tussen de rotsen in het water voorbij zwemmen. En even later blijkt er een hele familie Bever hier te wonen. Wat geweldig om dit zo voorgeschoteld te krijgen!

We zijn niet eens jarig, maar we hebben vandaag echt als een cadeau ontvangen.

Grazie Mille Italia!

Marc