De mooiste dag van deze reis tot nu toe

Het is vrijdag 9 oktober en we hebben afgesproken op tijd op te staan en te vertrekken. We willen er een mooie dag van maken en als we alles willen zien wat we hebben bedacht, dan hebben we de tijd wel nodig. Hadden we zulke grote plannen dan? Nou, wel een beetje.

Allereerst moesten we zo’n 1,5 uur rijden om te starten met het stuk kustweg dat ik in gedachten had. Eerst vanaf de camping richting Brindisi, een grotere stad die we letterlijk links laten liggen om vervolgens in Lecce uit te komen. En ja, in Lecce en niet er langs. Dat wilden we niet, maar door een afslag te missen voor de ring rond deze stad, moesten we dwars door de stad heen. Ook wel weer een ervaring op zich, maar goed, het duurde naar schatting maar zo’n kwartiertje langer, dus dat viel wel mee.

Vanaf Lecce richting de kust, naar het plaatsje San Cataldo. Daar hebben we onze eerste koffiestop gemaakt en meteen al lekker op een bankje aan zee gezeten met de zon op onze bol. Heerlijk! Daarna zijn we in zuidelijke richting verder gegaan richting Roca Vecchia. En dat was helemaal niet mooi. Nee, dat was schitterend! Voor de kust ligt hier een rotsplateau met daarin een natuurlijke pool. De natuur heeft deze grot gevormd en de Italianen hebben er een prachtige naam aan gegeven; de Grotta del Poësie, oftewel de grot van de poëzie. Nou, het is ook een gedichtje. Jammer dat mensen er persé in menen te moeten springen en zwemmen, maar het is hier een schitterend stukje natuur. Ook als je verder langs die kustlijn kijkt en hoe de natuur in de loop van vele jaren zo zijn eigen vorm heeft gegeven aan dit gesteente. Wij houden hiervan!

Daarna rijden we een klein stukje door naar het dorpje Torre Sant Andrea. Daar heeft moedertje natuur zich opnieuw uitgeleefd. En hoe! Daar waar wij dachten dat de Great Ocean Road in Australië iets unieks heeft, blijkt er in Puglia in Italië dus een Grande Traverso del Mare te zijn. Ik heb die naam zelf op mijn goeiste Italiaans gevormd, maar ik bedoel er wel degelijk mee dat dit stuk kustweg vergelijkbaar is. De Grotta del Pepe, de Grotta del Canale, de Scoglia Tafaluro, er is zoveel moois hier. Hier zouden we uren naar kunnen kijken. Maar wel willen toch nog meer zien.

Op internet heb ik ook gezien dat in deze buurt een klein meertje moet zijn met de prachtige naam Laghetto Cave di Bauxite. Lang leve de navigatie, want dan vinden we het gemakkelijk. En het is zo gaaf! Prachtig gevormde en gekleurde bergwanden rond het meer dat zelf een diep groene kleur heeft. Maar die bergen vertonen vanzelfsprekend rood van het bauxiet, maar als de zon er op een bepaalde manier op schijnt is er ook oranje, bruin, gelig en groen gesteente. En die zon blijft haar best maar doen vandaag. Lucky us!

Dan is het op een gegeven moment rond 4 uur en vragen we ons af wat we gaan doen. Verder met het eerstvolgende deel van het plan en door rijden langs de kust naar Santa Maria di Leuca of terugrijden langs hetzelfde stuk kustweg en het van de andere kant bekijken in de volle zon. Die zon gaat rond deze tijd van het jaar al snel in kracht verliezen en we hebben al gemerkt dat het in de tweede helft van de middag hier heel snel kan gaan. Toch kiezen we voor het eerste. We zijn hier nu toch en als we wat later op de camping terug komen is dat geen probleem. Onze plaats is toch gereserveerd.

De kustweg krijgt een heel andere vorm. Veel meer stijgen en dalen, meer nauwe bochtjes en soms een stukje verder van zee af. Soms zover dat je de zee helemaal niet ziet. Het is voor een groot deel minder spectaculair, maar nog steeds heel mooi. Via het dorpje Santa Cesarea dit Terme, waar we nog snel even wat shotjes hebben gemaakt komen we uiteindelijk in Santa Maria di Leuca. Deze stad ligt op de meest zuidelijke punt van de hak van de laars van Italië. Snap je het nog? Kijk op een kaart maar eens naar de vorm van dit land en zoek dan de plaats maar eens op.

In Santa Maria di Leuca is ook Punta Ristola. Dat is in natuurlijke zin eigenlijk dat meest zuidelijke punt. We hebben ons daar natuurlijk op de gevoelige plaat laten vastleggen en we zijn weer een mooie ervaring rijker. Even voorbij Punta Ristola is een soort boulevard. Daar hebben we de camper langs de kant van de weg gezet en daar hebben we (Marion dus) in ons huis op wielen wat te eten gemaakt en op een bankje buiten lekker op zitten peuzelen. En ondertussen hebben we kunnen genieten van een prachtige zonsondergang. Dinner at sunset. Wat een prachtige afsluiting van deze dag.

Daarna was het nog wel een rit van 2 uur terug, maar dat verliep allemaal heel vlotjes. Dit was tot nu toe de mooiste dag van deze vakantie. Wat hebben we mooie stukken natuur gezien en wat zijn we blij dat we veelal van dezelfde dingen kunnen genieten. We zijn een happy couple!

Marc