Queenstown en dan verder Southland in

Dinsdag 28 november kunnen we sinds langere tijd weer ongestoord buiten ontbijten. Lekker zonnetje, aangename 10 (!?) graden, in de korte broek en T-shirt en vooral, zonder zandvliegen/vlooien. Dat maakt het toch wel een heel stuk prettiger. Terwijl we de ontbijtboel aan het opruimen zijn komt een vriendelijke mede campinggast aanlopen. Of we toevallig wat wasmiddel voor hem hebben. Bij hem en zijn vriendin liepen allerlei zaken anders dan gepland en nu komen ze toch wel krap in schone kleding te zitten. Wasmiddel is echter niet aanwezig bij hun. Wel bij ons, dus neem maar wat hoor. En het zouden de Hulzebossen niet zijn als je dan even verder met zo iemand aan de klets komt. Een Duitse man die normaal gesproken met zijn Zweedse vriendin in Zweden woonachtig is. Maar al heel lang niet thuis geweest is, want hij is nu voor een vakantie van 4 weken in Nieuw Zeeland en van de afgelopen 3 weken heeft zijn vriendin 10 dagen alleen rondgereisd.  Waarom? De man werk voor een organisatie die allerlei ruimte onderzoek doet. Zo heeft hij ook bij de ESA in Noordwijk aan Zee gewerkt, maar het afgelopen jaar zat hij in Antarctica. Hij had alleen vertraging om daar weg te komen. Tijdelijk vastgevroren? Ik vroeg hem of hij Antarctica net zo mooi heeft gevonden als vele anderen die daar via Vuurland en Argentinië naar toe gaan. Nee hoor, gaf hij aan. Voor mijn onderzoek moest ik echt op de echte Zuidpool zijn, midden in het centrum daarvan. Dan zie je 5 maanden de zon niet ondergaan, het is er allemaal sneeuw en ijs en honderden kilometers rondom je hartstikke vlak. Heel erg ‘boring’ noemde hij het. Nee, als je het schiereiland van Antarctica gaat bekijken, dan zie je spectaculaire natuur en een schitterende ijs- en ijzige wereld. Tja, ik heb daar wel eens naar geïnformeerd, maar alleen 10 dagen vanaf Vuurland naar Antarctica kost al snel 8 tot 10 duizend euro. Dan heb je het nog niet eens over de reis naar Argentinië en Vuurland… Dus dat doel blijft voorlopig nog maar even iets lager op ‘our wishlist for destinations’ staan.

We rijden vanaf de camping in Arrowtown richting Queenstown. Da’s maar een klein stukje, maar wij doen er toch weer anderhalf uur over om er te komen (het kan in een kwartiertje). Hoe dat kan? Er zijn vanaf Arrowtown twee mogelijke wegen naar Queenstown. De ene gaat langs Lake Hayes en de ander langs Cornonet Peak. Peak? Dat klinkt als ‘hoog’, dus wat denk je welke route wij gekozen hebben? Juist ja. En de weg naar Coronet Peak is nog weer een aftakking van de hoofdweg en voert naar een ski-oord. In hele korte tijd stijgt de weg flink en ons campertje moest flink zijn best doen om naar boven te komen. En al snel herkenden we deze weg en de omgeving ook weer van zes jaar geleden. Want hier zijn we immers toen van de berg afgesprongen met een Deltawing (wel bestuurd door een ervaren piloot hoor) en Marion zelfs daarna ook nog een keer met een tandem parachutesprong. We hebben dit nu niet nog eens gedaan. Het was toen prachtig en waarschijnlijk zou het dat nu opnieuw zijn. maar het verrassende en hele eerste spannende moment is er niet meer.

Bovendien, de dollars rollen soms uit de portemonnee zonder dat we het merken. Ons budget is niet onbeperkt, dus moeten we keuzes maken. En dat is maar goed ook. Als je alles maar onbeperkt zou kunnen doen en al je wensen heel makkelijk in vervulling zou kunnen laten gaan, dan zou naar mijn mening het leven saai gaan worden. Geen doel om naar te streven, geen moeite moeten doen om iets voor elkaar te kunnen krijgen, niet dat tevreden en blije gevoel als dan iets wel lukt en/of kan. Nee hoor, laat ons dan maar lekker doorgaan met het plannen op korte, middellange en langere termijn. Zodat we ons levensmotto kunnen blijven waarmaken. Want ‘Carpe Diem’ it is!

Terug naar vandaag. Van Coronet Peak rijden we een stukje onbekende weg en op een kruispunt ergens op een buitenweg staan we even langs de kant. Links is mooi, rechts is mooi, rechtdoor is mooi, wat gaan we doen? We willen niet te ver van Queenstown wegrijden…. Terwijl we nog geen drie minuten aan de kant staan, komt een wandelaar bij ons raam aankloppen en vragen of we verdwaald zijn. Geweldig die bezorgdheid van deze Kiwi op leeftijd. En met al zijn ervaring geeft hij ons meteen allerlei tips over de omgeving en wat we allemaal kunnen gaan doen en zien. Super vind ik dergelijke momenten.

Rond elf uur rijden we in Queenstown een parkeerplaats op. En tot mijn verbazing moeten we hier betaald parkeren. Eigenlijk kom je dit bijna niet tegen in dit mooie land, maar hier dus wel. Maar dan ook meteen de exorbitante prijs van 50 dollarcent per uur en een daglimiet van 2 dollar 50. Tja, Nederland. Zo kan het dus ook……… Het centrum van Queenstown hadden we zes jaar geleden al eens verkend. We zien wel dat hier de prijzen door het vele toerisme enorm de hoogte in zijn gegaan. Een bolletje ijs voor 5 dollar? Dacht het niet, ook al ziet het er nog zo lekker uit. Als we dan toch ijs willen, dan halen we dat wel ergens anders. De baai van het Lake Wakatipu waar Queenstown aan ligt is een verzamelplaats van activiteiten. Jetboaten, zeilen, cruises, kajakken, parasailen, zwemmen en zonnebaden. En ze vinden steeds gekkere dingen uit. Een als haai vermomd soort speedboot annex jetski die je kan gebruiken om hard door het water te racen. Maar ook verder is deze haven een reden voor veel mensen om zich hier te verzamelen. Kijken en bekeken worden, een hapje eten, wat drinken, gewoonweg luieren of voor je uit zitten staren. Muziek maken of je eigen ‘artwork’ verkopen, noem maar op. Het is een gezellige drukte hier. Verder barst het hier van de informatiecentra en shops waar je de al genoemde betaalde activiteiten kan boeken, maar ook het bungeejumpen (de hoogste gaat hier van 134 meter!), tandemvliegen, et cetera. Wij gaan morgen richting Milford Sound en hebben hier alvast een cruise van enkele uren door de Sound geboekt. We hadden kortingsvoucher voor 15 procent van de prijs. En we blijven Nederlanders….

Nadat we wat gegeten hebben zien we verderop in het centrum ineens een hele grote versierde kerstboom staan. Het is hier vandaag 26 graden, we lopen in korte broek en T-shirt, zitten in het zonnetje wat te eten en dan staat er een Kerstboom. Huh? Tja, dan word je weer even met je neus op de feiten gedrukt. We zitten aan de andere kant van de wereld en Kerst duurt nog maar vier weken. Hoezo helemaal niet mee bezig? Dat zal wel anders worden als we over 2 weken naar New York gaan. Dan is het daar winter en volop Kersttijd en Kerstsfeer. Dat zal heel anders aanvoelen en veel meer bij ons ‘Nederlandse gevoel’ gaan passen. Maar we genieten des te meer van deze onverwachte situatie nu hier.

Vanuit Queenstown rijden we via een prachtige weg langs het grote Lake Wakatipu naar het zuiden. Richting Te Anau, vanwaar de meeste mensen die op Milford Sound aankoersen nog een overnachting pakken. Maar wij zijn niet ‘de meeste mensen’. Wij doen het weer anders. Via een stuk of vier stops op een weg van ongeveer 40 kilometer (ik zei al dat deze weg ook weer prachtig is) rijden we een stukje minder ruig land door. Het ziet er af en toen zelfs onherbergzaam uit. We kunnen ons heel goed voorstellen dat vele stukken natuur gebruikt zijn voor filmopnames. Misschien moeten we de films van The Lord of the Rings maar eens gaan kijken vanwege de natuur. Een soort National Geographic of Discovery, maar dan in movie vorm. Ik kijk eens even op de Campermate app en kom daar een camping tegen in Mossburn. Een heel klein plaatsje en het ligt zo’n 50 kilometer voor Te Anau. Prima plek, heerlijk rustig, de campingbaas geeft ons zelfs een bakje met diervoer mee. Rammel er maar mee en dan komen de dieren meteen op je af, zo geeft hij aan. En inderdaad. De geiten, schapen en kippen komen als een dolle op ons af. De Alpaca’s niet, die zijn schuchter.

Marion heeft tijdens een stop ter hoogte van The Remarkables, een bekende ruwe bergketen langs Lake Wakatipu nog een in werking zijnde IPhone gevonden. Doet het nog goed, staat op vliegtuigstand, startscherm vertoont foto van vier mensen, maar je hebt een persoonlijke code nodig. Zo kunnen we niet achterhalen of er een nummer in staat van de eigenaar. Hopelijk belt hij of zij ons voor de telefoon leeg is. Dan maar zien of hij terug kan komen. We gaan er niet op wachten of zelf voor om rijden. Morgen gaan we gewoon zoals gepland naar de prachtige Milford Sound.