Via Arthurs Pass weer naar de westkust, tot aan Franz Josef Glacier

Vanaf Christchurch zijn we zaterdag de State Highway 73 opgereden. Doel was om weer terug naar de westkust te gaan, vandaag eindigend in Hokatika. Maar waar het ons vooral om ging was om deze weg via Arthurs Pass te rijden.

In 2011 hebben we deze weg ook gereden en vandaag hebben we ons pas gerealiseerd wat we toen hebben gemist. Dan vraag je je misschien af hoe dat kan als je twee keer dezelfde weg neemt. Reden? Het weer! In 2011 hadden we een planning via de reisagent gekregen. Het was onze eerste ervaring met een camper, met zo’n lange reis en zeker met zo’n rondreis. Maar nu niet! Nu bepalen we onze eigen route, tijd, bestemming, et cetera. En dat heeft zich vandaag heel nadrukkelijk uitbetaald. Want wat hebben we nu ontzettend veel gezien. Bergen die besneeuwde toppen hebben, afgewisseld met kale, maar ontzettend ruwe rotsen. Of, volledig tegenstrijdig daaraan, heel erg gladde bergen die als glijbaan een enorme uitdaging zouden zijn. Maar ook weer ontzettend veel soorten begroeiing in allerlei prachtige kleuren. Vooral de gele struiken die hier als onkruid worden beschouwd, maar voor ons als enorm mooi gelden, die zijn volop aanwezig. En ook vandaag weer die zon erbij….. It’s marvellous!

Onderweg naar Arthurs Pass komen we eerst langs Castle Hill. Daar liggen enorme rotsblokken tegen een aantal hellingen op. Die rotsblokken vormen oefenterrein voor bergebeklimmers en abseilers, voor libre klimmers, maar het is ook wandelterrein. Waar wij er echter voor naar toe zijn geweest is het feit dat deze natuurlijk gevormde rotsblokken en rotsformaties met een beetje verbeelding lijken op dieren. Zo hebben we onder andere een kat aangetroffen, maar ook een schildpad en een hondenkop.

Als einddoel was vandaag de plaats Hokitika voorbestemd. Maar daar waren we al om drie uur en de campings die we daar aantroffen stonden ons niet aan. We hebben besloten door te rijden en uiteindelijk zitten we nu al op de camping in Franz Josef Glacier. Nee, niet in de gletsjer, maar in het gelijknamige plaatsje. Jammer is dat het laatste deel van onze route vandaag voor een groot deel heel veel bewolking kende. Maar net nadat we vanavond hadden gegeten, heeft Zonnemans besloten toch nog even door de wolken heen te breken. En zo hebben we om half acht toch nog even van een hele mooie view op de besneeuwde bergen hier vlak achter onze camping. Supermooie afsluiting van de dag!