En dat was Kerst!

En dat was Kerst dan alweer. Ook deze dagen zijn weer omgevlogen. Een fijne combinatie tussen gezelligheid, lekker eten, bijkletsen en voor ons ook….. lekker naar het strand. Zo hebben we tweede kerstdag eerst het grootste deel van de dag bij Kokomo Beach door gebracht, maar bij thuiskomst hebben we eerst een tijdje met ons thuisfront gefacetimed (is dit goed Nederlands?). Onze kinderen hebben samen met hun aanhang Oma uitgenodigd om te eten en een leuke avond te hebben. Superleuk dat ze dit van ons overnemen nu wij zo ver weg zitten. En moeders heeft het zo te horen en te zien goed naar haar zin. We zijn altijd blij met goede berichten.

Hier op Curaçao hebben we een heerlijke kerstdis voorgeschoteld gekregen bij de ouders van Tom zijn schoondochter Kristy. Het was een supergezellige avond, met goed gezelschap. Zo kwamen we hier mensen tegen die sinds een jaar weg zijn uit ons eigen Deventer. Ja, dan haal je natuurlijk makkelijk allerlei gezamenlijke herinneringen op. En wat te denken van de ook aanwezige oma van Kristy. 99 lentes jong, nog zelfstandig wonend en heel goed bij de tijd. Als je zo oud kan worden….

Vandaag was het ‘another day at the office’. Met andere woorden, voor veel mensen begon het gewone leven weer. Het was weer veel drukker op de weg, mensen gingen hun boodschappen weer massaal inslaan en voor ons was het…..tijd om een andere Beach te gaan bezoeken. Tom wil niet meer naar het strand, maar geeft aan dat wij toch vooral onze gang moeten gaan. Zo wisselen we de dagen af met samen iets doen met Tom en zonder Tom. In de avond zijn we meestal wel gewoon thuis, maar morgenavond willen we toch nog wel weer een keer naar de verlichte binnenstad van Punda en Otrabanda. Aangezien dat een behoorlijke portie loopwerk zal worden, zal Tom niet meegaan. Maar een dezer dagen een stuk toeren richting Westpunt en dan tussendoor ergens wat eten en drinken, daar is meneer wel voor te porren.

Vandaag hebben we voor het eerst tijdens al onze bezoeken een dagje Blauwbaai gedaan. Blue Bay Beach, zo wordt het hier ook wel genoemd. Niet vanwege de blauwe kleur, maar vanwege een naamgever, meneer Blauw. Maar dat is een stuk historie waar ik verder niet veel van weet. We hebben deze beach eerder een keer heel kort bezocht, maar vanwege een hoog entreegeld en een heel stel verbodsborden bij de ingang, hadden we die eerste keer in 2004 de lol er meteen af. En sindsdien zijn we er nooit weer geweest. Waarom niet? Geen idee, maar we vonden dat we het toch nog eens moesten checken. En wat blijkt? We vinden het een heel leuk strand! Ja, je moet 15 gulden entree per persoon betalen, maar daar zit dan wel een ligbedje bij in en het gebruik van de verdere faciliteiten. Dus voor ongeveer 12 euro zijn we klaar. Het verbod om eigen eten en drinken mee te nemen? Staat wel op een bord, maar niemand controleert ons, terwijl we met een koeltasje om de schouder binnen lopen. Ach, het gaat weer op z’n Curaçaos.

En binnen de baai snorkelen? Bar weinig te zien. Maar bij de rotsen net buiten de baai? Geweldig mooi! Een school prachtig mooie donkerblauwe Doktersvissen, zo ongelooflijk veel. Een grove schatting dat er wel 300 bij elkaar zwommen is niet overdreven. Schitterend! En ik weet niet wat voor het vis was, maar ongeveer 12 meter voor me zwom ineens een enorme vis. Blauwgrijs met wat groen, maar ik schat hem zeker anderhalve meter lang. Als dat dan ineens zo voor je langs gaat, zo kort onder het wateroppervlak en zo dicht bij de kant, dan vind ik dat best indrukwekkend. En ik let dan toch ook meteen wel even of er niet zo’n naar puntig rugvinnetje opzit…. Ik vind snorkelen mooi, maar duiken trekt me niet. Ik wil naar boven kunnen op het moment dat ik dat wil en niet om de zes meter even moeten stoppen. En als ik 18 meter onder water zou zwemmen en ik gedwongen word om via dat pijpje te blijven ademen… nee, niets voor mij. Maar hier bij Blauwbaai gaat de zeebodem meteen buiten de baai direct heel erg ver naar beneden. Als je dan in dat gat kijkt is het naar mijn idee net of je naar een prachtige kraakheldere blauwe lucht kijkt. En dan steekt tegen die lucht, in dit geval de zee dus, heel erg veel vissen prachtig af. Overal waar ik kijk zijn vissen, wel duizenden. Schitterend. En dan is het zo jammer dat ik geen camera heb. Maar hier is een duikshop en daar verkopen ze waterdichte hoesjes, waar een mobiele telefoon in kan. Een jongen op het strand geeft aan dat hij zo prachtige foto’s heeft gemaakt. Nou, zo’n hoesje lijkt mij ook wel wat. Ik ga geen dure GoPro kopen voor die enkele keer. Maar met mijn eigen mobiel kan ik mooie foto’s maken, dus ik ben benieuwd als ik de volgende keer onder water ga. Ik heb overigens het hoesje thuis wel eerst even getest met een droog servetje erin. Die doorstaat de test glansrijk. Dus ik ga er volgende keer voor. En hopelijk zijn die mooie vissen er dan ook weer….