Het tij keert...

Camping Alpencamp waar we gisteren aangekomen zijn en overnacht hebben, is een prima camping. Heel erg natuur- en milieubewust, superschoon en comfortabel en een supervriendelijke ontvangst.

Maar….. van de camping zelf hebben we maar bar weinig gezien en van de omgeving al helemaal niet. Zo jammer, want het lijkt allemaal erg mooi hier. Reden? Regen, regen en nog eens regen. Toen we hier aankwamen regende het en het heeft de hele nacht doorgeregend. Toen we vanmorgen wakker werden, plensde het nog steeds en toen we weg reden ook nog. Het grasveld van de camping was hier en daar veranderd in een zwembad met grasbodem, niet normaal…

Zaterdag startte dus als waterdag. We hadden ons al voorgenomen om vandaag richting Italië te rijden en dat hebben we ook gedaan. Al na een paar minuten rijden we de prachtige Plöckenpass op. We rijden alsof er een enorme herfstbui is gevallen en alsof het er enorm waait. Huh? O ja, dat is ook echt zo. Het waait echt heel hard en dat merken we best als we hoger op de berg komen en onze camper de nodige windvlagen van de zijkant te verduren krijgt. Maar hij houdt zich prima. Zonder problemen naar boven, accelereren, haarspeldbochten nemen we met gemak en als we aan de Italiaanse kant afdalen is het gewoonweg een prachtige weg. Alleen kunnen we nergens even parkeren voor een fotootje. Enerzijds vanwege het ontbreken van de plaatsen daarvoor langs deze smalle weg. Anderzijds vanwege het feit dat die jongens daarboven hun kranen nog steeds volop open hadden staan. We zagen de omgeving door een waar watergordijn en desondanks was het mooi.

We willen die omgeving echt nog wel een keer zien bij mooier weer. We kregen al tips voor mooie wandelmogelijkheden daar, dus als we met ons campertje in de aankomende jaren hier nog eens opduiken, zal dat niet vreemd zijn.

We komen dus in Italië aan en het eerste stuk is het landschap nog mooi, maar dat verandert als we bij Tolmezzo de tolweg op rijden richting Udine en vervolgens richting Venetië. We laten die steden allemaal links (en keer rechts) liggen, want ons doel ligt zuidelijker. Daar waar we de aankomende dagen droog en zonnig weer kunnen verwachten.

Onderweg, even voorbij Venetië gaan we van de snelweg af en pakken de kustweg langs Chioggia en Ravenna om vervolgens richting de camping even voor Rimini aan te komen. Die kustweg, dat moet mooi zijn, zo dachten we. Mis! Wat een saaie weg was dat zeg! Achteraf wisten we wel dat de omgeving van Chioggia ons niet veel naar onze smaak te bieden heeft en dat je er bij mooi weer vooral voor zon, zee en strand goed terecht kan. Jaren geleden hebben we hier al eens een vakantie in een huurtent doorgebracht en toen was het uitje dat we hebben gedaan om naar het Ferrari museum te gaan. Maar volgens mij was ook dat nog een trip van een kleine 200 kilometer enkele reis.

Zoals gezegd, die kustweg bood ons niet veel moois, maar scheelde ons wel weer in brandstof en tol. Ach ja, zunige Hollanders… Maar we komen uiteindelijk wel in het plaatsje Bellaria Igea Marina op Happy camping Village. Niet echt ons idee van een kleine maar fijne camping, maar het valt tegen hoeveel campings er rond deze periode van het jaar nog geopend zijn. We zijn al snel aangewezen op iets grotere campings, waar wij in het hoogseizoen never nooit zouden willen staan. En nu? We hebben een prima plekje en de camping is gelukkig niet megagroot. Voordeel? Als we ongeveer 200 meter vanaf onze camper lopen, staan we met onze pootjes in zee. En het strand is alleen voor campinggasten en de aankomende drie dagen wordt er prima weer verwacht. Zo rond de 23 graden, dus voor ons heerlijk. Wellicht wat zwemmen, beetje zonnen, rustig een boek lezen en een paar dagen niet rijden, zodat we hier vitamine D kunnen tanken en onze batterij verder kunnen opladen. En daarna reizen we weer verder.

We hebben een rondje camping gedaan en nu is het zo dat we voor de eerste keer buiten hebben kunnen eten. Qua temperatuur en weer goed te doen. Heerlijk!

Ciao,

Marc