Een enerverende dag

2 oktober 2020 - Kötschach-Mauthen, Oostenrijk

Vrijdag 2 oktober begint goed. Lekker temperatuurtje, droog en mooi zicht op de bergen om ons heen. Vanaf de camping gaan we heel even het dorp in, halen een brood en rijden dan richting snelweg. Gelukkig maar een klein stukje, want na 10 minuten gaan we er al weer af en pakken we verschillende Bundes strassen. Door een ontzettend mooi gebied en zo krijg ik zelf al snel het echte vakantiegevoel. Yes!!!

Doel is om eerst richting de plaats Zell am See te rijden. Niet om de plaats zelf, maar omdat je daar de Grossglockner Hochalpenstrasse op kan. Maar daarover zo meer.

Eerst komen we langs het plaatsje Inzell. En wat Heerenveen en Thialf voor het Nederlandse schaatsen is, is de Max Eicher Arena in Inzell voor het Duitse schaatsen. En dit ijsstadion ligt vlak langs onze route. En ja, als we er dan toch zijn… Binnen is maar weinig activiteit. Wel een grote groep mensen op het middenterrein voor een soort briefing en een Zamboni die over het ijs rijdt om de ijsvloer goed te prepareren. Buiten de hal zien we wel veel sporters hun rondjes rond het stadion lopen. Met trainingspakken aan met landennamen als Roemenië, Zwitserland, Oostenrijk achterop hun rug, schatten we in dat deze atleten hier komen voor een trainingsstage en wellicht zelfs wel een wedstrijd. Daar wachten we niet op, want we willen een mooi stuk natuur zien.

We rijden door en zo ineens doemen er prachtige bergen op. Tijdens een koffiestopje kunnen we daar rustig van genieten. Maar wat als echte Nederlander ook wel prettig is, als we net de Duits – Oostenrijkse grens over rijden, vallen we om van verbazing over de prijzen van de diesel. We tanken 98,9 eurocent per liter. En we dachten in Duitsland al goedkoop uit te zijn vergeleken met Nederland. Nee, dan hier. Lekkere meevaller hoor! En ons campertje slikt een slordige 100 liter voor een volle tank, dus ja, dan rekenen we wel even door als het ons zo uitkomt.

Dan de Grossglockner Hochalpenstrasse. Dat moet een van de mooiste Alpenroutes van Europa zijn en wij waren er nog nooit geweest. Dat kan natuurlijk niet. De weersvoorspellingen waren niet denderend, maar hoe dichter we bij de weg kwam, hoe meer we het idee hadden dat het met de voorspelde regen nog wel eens mee zou kunnen vallen. En dat deed het in het begin ook….

O ja, deze weg is een tolweg. Je moet er apart voor betalen en niet te weinig. Maar we hadden het er voor over en het is de prijs voor de rit ook zeker waard geweest. De omgeving is prachtig. Het klopt dat we bij helder weer verder hadden kunnen zien en waarschijnlijk een nog mooier panorama zouden hebben gehad, maar op een of andere manier had de rit van vandaag iets onheilspellends, iets spannends, iets uitdagends en het leverde naast plezier ook een beste adrenalinestoot op.

En dat kwam niet alleen door de omgeving. Onze prachtige camper heeft een flink vermogen van bijna 150 pk. Dus zou het geen probleem mogen zijn om daarmee de bergen door te rijden. Ook niet op relatief steile bergwegen. En het werd juist heel spannend door onze camper! We hebben hem eerder wel uitgetest op lange hellingen in België, maar vandaag moesten we vanaf de tolpoortjes direct fors gaan klimmen. Nou, dat was een vreemde gewaarwording. Want in zijn 4 hebben we niet meer gereden, in 3 ging af en toe nog net, maar het grootste deel van de 20 kilometer omhoog ging met een snelheid (traagheid) van rond de 25 kilometer per uur. Da’s een snelheid waar ik me normaal gesproken kapot aan erger als ik er achter zou rijden. Nu was het zo rustig, dat er geen andere auto’s achter ons hoefden te blijven rijden. Maar stil gaan staan om anderen te laten passeren was ook geen optie, want dan moest ik vanuit stilstand eerst maar weer eens op die 25 kilometer per uur zien te komen.

We waren blij dat we boven waren en hebben onderweg best nog veel kunnen genieten hoor, maar raar was het. En koud daar boven zeg! Niet normaal! Het was hier op 2405 meter boven NAP 1,5 graad boven nul en dat is wel iets wat we kennen, maar die wind daarboven erbij maakte het gevoelsmatig heel erg ijzig. Gelukkig hadden we winterjassen, muts en handschoenen mee, dus we waren voorbereid, maar koud was het!

Vanaf de top was het vooral dalen. En heel goed opletten, want de bewolking was inmiddels dusdanig laag gaan hangen, dat we stukken door behoorlijk dichte mist reden. Tot we onder de 1800 meter waren gedaald en vanaf dat moment was er weinig mist meer. Maar daar kwam iets anders voor in de plaats; regen. En ja, die was voorspeld, dus we waren gewaarschuwd.

Via deze route kwamen we door de plaats Heiligenblutt. Daar zagen we even buiten de plaats een prachtige waterval. En de mensen die mij een beetje kennen, die weten dat ik dat schitterende natuurfenomenen vind. Dus, even stoppen, kijken, foto’s schieten en weer verder.

We hebben toen besloten om niet al te ver meer te rijden. We hebben een camping opgezocht op zo’n 3 kwartier rijden en op de route naar Italië. Want in Oostenrijk hebben we met de weersvoorspellingen van de aankomende dagen niets te zoeken. De regenkans is net zo groot als het nat worden wanneer je een douche neemt.

En onderweg naar de camping waar we nu zijn moesten we nog weer een flinke hoogte overwinnen en moest ons campertje weer flink zijn best doen om de verschillende haarspeldbochten door te komen en op een acceptabele naar boven te komen. En wat schetst onze (plezierige) verbazing? Zonder moeite klimt ons Delfintje naar grote hoogten en blijft onze snelheid prima om comfortabel door te kunnen rijden. Heerlijk gevoel en dit geeft weer heel veel vertrouwen voor de overige bergwegen die we in de toekomst toch nog heel graag willen bereizen. Ik weet niet wat het is geweest daar op die Grossglockner Hochalpenstrasse, maar ik had in mijn hoofd toen al visioenen van nare bergritten of juist helemaal geen bergritten meer. Hopelijk was het een eenmalige negatieve ervaring en doet ons home on wheels de volgende keer weer vrolijk en met gemak dat wat wij willen.

We zijn vandaag op camping Alpencamp in Kotschach – Mauthen in Karinthië. We rijden morgen door naar Italië en vanaf hier zijn we zo bij de grens. Waar we dan precies gaan uitkomen? Dan zien we morgen.

Het was een enerverende dag. En hier tikt de regen op het dakraam, maar niet bepaald zachtjes. Op naar een beetje zon, want daar kijken we naar uit.

Gruss dich

Marc

Foto’s

3 Reacties

  1. Bart:
    3 oktober 2020
    Het lui zweet moest er effe uit bij de Delphine
    Vanaf nu is het weer🏎🏎🏎🏎 bergopwaarts pas goed op jullie zelf en tot lezend weer
  2. Ans en Wim damen:
    3 oktober 2020
    Wat spannend en gelijk fantastis ch ! Volgens .ik moet je altijd de berg op in een lage versnelling 2 zo is mij verteld in de Hartz.veel plezier verder xxx
  3. Marc:
    3 oktober 2020
    Haha, heb ik gedaan Ans, maar verder dan 2 kwamen we niet op die berg. Maar vandaag deed ie het weer fantastisch!