Een lange dag....

Het is donderdag 1 oktober en we worden wakker op een hele frisse ochtend in Zierenberg. Worden wakker? Ach, eigenlijk zijn we al een hele tijd wakker. Het was geen beste nachtrust. Marion sliep heel snel in, maar vanaf half vier is ze heel veel wakker geweest. En ik deed er langer over om in slaap te komen, maar moest er verschillende keren uit richting toilet en vanwege een heel vervelende darmkramp. Niet een denderende nachtrust. En waar het aan lag? Geen idee. Misschien weer even wennen aan het relatief smalle bed, de andere omgeving, het hoofd nog vol van alle dagen en weken daarvoor. Het vakantiegevoel was er nog niet en zo’n nachtje helpt niet.

Is het dan een grote klaagzang? Nee hoor, want we gaan er gewoon vanuit dat dit het was voor wat betreft slechte nachtrust en vanaf nu slapen we heerlijk en ontspannen en wordt het dus veel beter.

Het plan was om vandaag uit te komen in Zell am See in Oostenrijk. Dat is niet gelukt. We zijn nu in het kleine plaatsje Bergen, kort bij de Chiemsee in Beieren, Duitsland dus nog. Maar dan zijn we morgen ook zo in Oostenrijk. Vandaag wilden we een flink aantal kilometers onder de wielen door zien te krijgen en dat is ook wel gelukt, maar nog niet zoals gepland. Maar het is goed zo. Het laatste uur hebben we in een prachtige omgeving gereden en als dan ook nog eens de zon op de bergen schijnt en schitterend de herfstkleuren benadrukt, dan is voor ons het grote genieten al begonnen.

Onderweg hebben we een aantal keren flinke vertraging opgelopen door files. Enkele keren was het ‘stau’ vanwege ‘baustellen’, wegwerkzaamheden dus. Maar ook twee keer vanwege flinke ongevallen en dan sta je zo ineens bijna een half uur helemaal stil. En al relativerend kom je dan snel tot de conclusie dat we liever een half uurtje tijd verliezen, dan op de stoel van de vrachtwagenchauffeur zitten die er wel heel beroerd vanaf gekomen moet zijn. Met zijn truck achterop een andere truck geschoten. Wat een ravage! En op een ander stuk van de weg lag heel veel glas, wat later van een raam van een stacaravan bleek te zijn. Dat ding stond achterop een vrachtwagen op de vluchtstrook, maar als dan al het verkeer van 4 naar 1 rijstrook moet worden geleid, dan weet je het wel.

En weet je, Marion is dan heel erg van de pragmatische inslag. Huppekee, als we toch stil staan, dan pak ik alvast een mes, een snijplank en de verse groenten die we vanavond gaan eten en ga ik alvast alles snijden en voorbereiden. Tja, het voordeel van je huis op wielen bij je hebben blijkt dan eens temeer!

Morgen rijden we dus naar Oostenrijk en waar we precies uitkomen zien we wel. Dat is afhankelijk van het weer en van wat we dan onderweg tegenkomen om van te kunnen genieten. Voor hetzelfde geld is het weer zo bagger dat we direct doorkoersen richting Italië. We kijken namelijk op verschillende weersites, maar we zien verschillende voorspellingen. We wachten dus maar gewoon af wat we tegen komen en maken er dan op dat moment wel het beste van. Carpe Diem is het toch?

Vannacht zijn we op campingplatz Wagnerhof in Bergen am Hochfelln.

Marc